 |
| ให้มันรู้เบิ้ง ว่าไผเป็นไผ |
บทความนี้
ผมจะวิพากษ์วิจารณ์ข้อเขียนของทนายความหย่าย แต่สมองเล็ก คือ ท่านทนายธรรมสรณ์
รุจิรวัฒนาภรณ์ ทนายความ เนติบัณฑิตไทย ป.โทนิติศาสตรมหาบัณฑิต
เป็นบทความสุดท้ายแล้ว
ในบทความก่อนหน้านี้
ผมได้วิพากษ์วิจารณ์อีเมล์ฉบับแรกและฉบับที่สองไปแล้ว
วันนี้ก็เป็นอีเมล์ฉบับสุดท้าย ซึ่งมีเนื้อหาดังนี้
|
ฉบับที่ 3 Subject: ไม่ต้องตอบก็ได้ Date: Mon, 16
Jan 2012 12:21:16
สัตว์โลกเป็นไปตามกรรมอยู่แล้ว ผมเสือกอ่านมาเจอบทความของคุณเอง
ช่วยไม่ได้จริงๆ ซวยพอละ เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร
พอจบแค่นี้ ผมไม่อยากรู้ว่าคุณจะเป็นคนวิเศษหรือไม่อีกแล้ว บายย
|
วิพากษ์วิจารณ์ในภาพรวมเสียก่อน
ทนายความหย่าย
แต่สมองเล็กเขียนอีเมล์มาผมทั้งหมด 4 ฉบับ ฉบับแรกที่ทำให้เป็นเรื่องขึ้นมา
ท่านตั้งชื่อว่า “อยากรู้ด่วนที่สุด”
เขียนมาในวันอาทิตย์ที่ 15 มกราคม 2555 เวลา 11.21 น.
ประกาศชื่อเสียงเรียงนามว่าเป็นทนายปริญญาโท
บอกว่า “ไม่ต้องกลัว” เสียด้วย
ด้วยความกลัวจนขนจมูกสั่น
ผมตอบไปตอนกลางคืนของคืนนั้น
เนื่องจากกลับถึงบ้านดึก เพราะ ไปจันทบุรีเพื่อทำพิธีถวายอาหารทะเล
ผมตอบไปสั้นๆ
ว่า “คุณต้องการจะรู้เรื่องอะไร”
ท่านทนายใหญ่แต่กางเกง
แต่สมองไม่ใหญ่ตอบมาถี่ยิบ 3 ฉบับซ้อนๆ ฉบับสุดท้าย ท่านเปลี่ยนชื่อเป็น “ไม่ต้องตอบก็ได้”
ผมก็งงๆ
ว่า ทำไมท่านถึงเปลี่ยนใจง่ายเหลือเกิน
อย่างนี้ถ้าเป็นผู้หญิง “ฉีกผ้าอ้อมไม่ทันแน่” มีลูก 3 คน คนละผัว ทำนองนั้น
ในอีเมล์แฝด
3 ใช้เวลาในการตอบ ดังนี้
ฉบับที่
1 Sunday, 15 January 2012 23:39 ชื่ออีเมล์ “อยากรู้ด่วนที่สุด”
ฉบับที่
2
Sunday, 15 January 2012 23:56 ชื่ออีเมล์ “อยากรู้ด่วนที่สุด”
ฉบับที่
3
Monday, 16 January 2012 12:21 ชื่ออีเมล์ “ไม่ต้องตอบก็ได้”
ขอให้สังเกตดูว่า
ฉบับที่ 1 กับ ฉบับที่ 2 ยัง “อยากรู้ด่วนที่สุด”
อยู่ ยังเสียงแข็งแสดงพลังอำนาจของทนายควายปริญญาโทอยู่
อุ๋ย
พิมพ์ผิด ทนายความปริญญาโทอยู่ แต่ฉบับที่
3 ใช้เวลาครึ่งวันของวันจันทร์ แล้วก็มายอมแพ้สารภาพอย่างราบคาบว่า “ไม่ต้องตอบก็ได้” แต่ยังพยายามทิ้งท้ายว่า “ซวยเพราะเข้ามาอ่าน”
อันนี้ขอแย้งครับ
ท่านทนายความหย่ายแต่กางเกง ส่วนสมองเล็ก
ท่านซวยเพราะ ท่านไม่ดูตาม้าตาเรือ
ท่านเคยข่มหมูแบบนี้มาก่อน
เป็นทนายเสียด้วย จบปริญญาโทเสียด้วย
เห็นรูปผมในบล็อก ก็คิดว่าเป็นหมูหันกำลังจะเข้าปากอยู่แล้ว
แต่พอเจอคำถามกลับเข้า
ชักเอะใจ พอไปค้นเข้าไปลึกๆ
ท่านจึงรำพึงในใจว่า “ซวยแล้วกู เจอของจริง”
เข้าแล้ว
จึงใส่เกียร์ถอยหลัง
ไม่เดินหน้าอีกเลย
ผมก็สงสัยว่า
คุณจะมาบอกผมทำไมว่าเป็นทนาย ว่าจบปริญญาโท ผมเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย
จบปริญญาเอกทั้งธรรมศาสตร์ และ University of Leeds มันก็สูงกว่าคุณทั้งตำแหน่งหน้าที่การงาน
และการศึกษา
ไอ้การไม่ดูตาม้าตาเรือ
จึงนึกว่าผมจบแค่ปริญญาตรี
จึงคิดจะข่มขู่เต็มที่ สงสัยเคยข่มขู่พยานเป็นประจำ จึงกลายเป็นสันดานติดตัว
แล้วข้อเขียนที่เขียนออกมา
ก็แสดงความเป็นสมองหมา ปัญญาควายเสียเป็นส่วนใหญ่
ไม่ได้แสดงให้เห็นถึงความเป็นวิชาการ และความสมเหตุสมผลของข้อเขียน
ที่สงสัยก็คือ
ข้อความนี้ “เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร”
นี่ถึงสมองหมาปัญญาควายอย่างแท้จริง ผมแค่ถามกลับไปว่า “คุณต้องการจะรู้เรื่องอะไร” แค่นั้น
ผมยังไม่ได้เขียนบทความชุดนี้เลย บทความชุดนี้เขียนขึ้นภายหลัง
แล้วผมไปจองเวรอะไรคุณ ผมแค่ถามว่า “คุณต้องการจะรู้เรื่องอะไร” เพราะข้อความที่คุณเขียนมามันมั่ว
ไอ้นี่
พูดเอง เออเองตลอด
ศึกษาให้มากกว่านี้
อย่าไปดูถูกคนเขียนบล็อก ไม่ว่าจะเขียนดีหรือไม่ดี เก่งจริงก็ไปเขียนบล็อกเป็นของคุณเอง
ทำได้ไหมเล่า................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น